Film, tamamen alışılmışın dışında bir anlatım biçimiyle, kendi yaş gruplarından dışlanmış iki çocuğun hayat hikayesini konu alıyor. Çocuklar, zaman içinde bu dışlanmışlık hissini bir nebze olsun hafifletmek için arkadaş oluyorlar. Ancak hayat onları bir noktada ayırıyor ve her biri kendi kariyer yoluna sapıyor. Ancak her ikisi de hayatlarının belirli bir aşamasında, sanki hayatlarında önemli bir şeylerin eksik olduğunu hissediyorlar. Bu eksik hissi, onları her ne kadar ayrı yollara sürüklemiş olsa da, bir şekilde tekrar bir araya getiren bir bağ oluyor.
Film, hem anlatım biçimi hem de konusu itibariyle izleyicide büyük bir etki bırakıyor. Non-lineer anlatım tekniği, yani olayların kronolojik sıra dışında anlatılması, hikayenin gizemini ve çekiciliğini artırıyor. Oyunculuklar da oldukça başarılı. Her iki çocuğun yaşadığı duygusal dalgalanmalar, seyirciye doğrudan yansıtılıyor.
Öte yandan, film hayatın anlamı ve varoluşsal sorgulamalar üzerine derin bir bakış açısı sunuyor. Hayatta başarılı olmuş ama içlerinde tarifsiz bir boşluk hisseden iki karakterin arayışları, her izleyicide farklı bir yankı uyandırıyor. Film, sadece bir hikaye anlatmıyor, aynı zamanda seyircisine kendi hayatları üzerine düşünme fırsatı sunuyor.
