Dave, işitme engelli bir adam ve Wally ise görme engellidir. Bu ikili, bir cinayete tanık olurlar. Ancak ironik olan şey, tam da o anı görenin Dave, duyanın ise Wally olmasıdır. Görme engelli olmasına rağmen olayı duyumsayan Wally, işitme engelli olmasına rağmen o korkunç olayı gözlerin ardına saklayan Dave. Her ikisi de engelini aşarak, belki de hayatlarındaki en korkunç olayı deneyimlemiş, sonunda hayatta kalabilmişlerdir.
Cinayeti görmüş olan Dave, tüm olan biteni sırf sessiz kareler olarak hafızasına kazıyabiliyor. Wally ise olayın vuku bulduğu çığlıklar ve kıyamet kopar gibi gelen seslerle olayı algılıyor. Bu, tam anlamıyla bir dramatik ironi olarak sahneye çıkıyor. İşitme ve görme duyularının birilerine çok az veya hiç bir şey ifade etmediği bir dünyada, bu iki kahraman olayın tüm ayrıntılarını bir araya getirmek zorunda kalıyorlar.
Onlar için hayatın sıradanlığı içinde, o gece yaşadıkları olay herkes tarafından görülen ve duyulan bir cinayet olmuştur. Ancak aralarında, bu olayı tamamen farklı boyutlarda yaşamışlardır. Kendi engellerinin ötesinde, birbirlerinin eksikliğini tamamlayarak bu korkunç olayı anlamlandırmışlardır. İşte bu yüzden, Dave ve Wally'nin hikayesi sadece bir cinayetin tanıklığını değil, aynı zamanda insan durumunu ve engellilerin dünyasını da anlatır.
