O, neredeyse tamamen sağırlaşmış, duyduğu tek şey belki de içindeki sessiz çığlıklar. O ise dudak okuyarak hayatı soluyan eski bir hükümlü. Kadın, düşmüş bir adamı ayaklarının üzerine dikmek, belki de kendi içinde sakladığı yıkılmış ruh haliyle baş etmenin bir yolu olarak ona yardım etmek arzusunda. Ancak adam, yaşamın acımasızlığına ve yıpratıcılığına karşı tek başına mücadele etmekten başka çözümün olmadığını düşünüyor. Kendi kaderini elinde bulundurmanın, başkasının yardımına güvenmekten daha değerli olduğuna inanıyor.
Yılların okumasıyla kazandığı hayat felsefesi, kimseye ihtiyaç duymadan tek başına savaşmanın en doğru yol olduğunu söylüyor ona. Her ne kadar kadın, tüm sevgi ve empatisiyle ona yardımcı olmaya çalışsa da, adamın inancı bu direnişi kırmaya yetmiyor. Bu dramatik sinema eseri, pes etmeyen bir adamın ve ona umut aşılamaya çalışan bir kadının hikayesini anlatıyor. O ki; kimse ona yardım edemez, yalnızca kendisi. Bu film, insanın kendi hayatı üzerindeki kontrolünün önemini ve başkalarının yardımını kabul etmekteki zorlukları mükemmel bir şekilde işliyor. Bu yüzden, sadece bir dram filmi değil, aynı zamanda güçlü bir insanlık dersi veriyor.
