1916 yılında, Yeni Zelanda hükümetinin, ülkenin en ateşli vicdani retçilerini Batı Cephesi'ne gizlice göndermesi ve onları dönüştürmeye, susturmaya ya da belki de öldürmeye çalışması son derece ilginç ve dramatik bir hikâye. Bu hikaye, savaş karşıtı düşüncelerini açıkça dile getiren, barış ve insan hayatı tutkusuyla yanıp tutuşan 14 vicdani retçinin, devletin acımasız yüzünü, savaşın korkunç yüzünü ve çaresiz insanların çırpınışlarını anlatıyor.
Bu gizli operasyonun ardındaki motivasyonun tam olarak ne olduğuna dair bir belirsizlik var. Bu kişilere dönüştürme çabasının arkasında, onların barışçıl düşüncelerini ve direnişlerini etkisiz hale getirme arzusu mu yatıyor? Yoksa amaç yalnızca onları susturmak mı? Belki de en sert ihtimal olan, onları öldürme olasılığı, hükümetin bu direnişçilere karşı ne kadar acımasız ve umutsuz olduğunu gösteriyor.
Bu film, savaş karşıtı düşüncenin ne kadar önemli olduğunu ve ne tür zorluklarla karşılaştığını, insan hayatının değerini ve devletlerin kendi amaçlarına ulaşmak için ne kadar ileri gidabileceğini bize gösteriyor. Bu hikâyeyi izlerken, kendimizi bu 14 vicdani retçinin yerine koymak ve onların yaşadıkları korkunç deneyimleri anlamak için empati yapmaya davet ediliyoruz. Bu, hem tarihi hem de kişisel bir hikâye; büyük bir savaşın ortasında kalmış, yüksek sesle barışı haykıran esaslı bir insanlık dersi.
