1980'lerin post-revolüsyon döneminin getirdiği dehşetle başa çıkmaya çalışan bir anne ve kızının hikayesini anlatan film, savaşın yıkımlarının ardında kalan Tahran'ın karanlık atmosferini mükemmel bir şekilde yansıtıyor. Tahran, sadece fiziksel tahribatın değil, aynı zamanda toplumun ruh halinin de mevcut olduğu bir zemin oluşturuyor. Bu yoğun ve kaotik ortamda, anneyi ve kızını hedef alan gizemli bir kötülük, evlerini gereğinden fazla rahatsız etmeye ve hatta tehdit etmeye başlıyor.
Film, bu kötülüğü belirsiz bir biçilde seyircinin hayal gücüne bırakırken, karakterlerin korkuları ve iç sıkıntıları üzerinde yoğunlaşıyor. Gerilim ve korkunun aktarıldığı sahnelerde iyi bir denge kurmayı başaran film, aile bağlarını ve annelik duygularını da güçlü bir şekilde işliyor.
Savaşın travmatik etkilerini öne çıkaran film, aynı zamanda evlerini ve sevdiklerini korumak için cesaret gösteren iki kadının hikayesini de anlatıyor. Bu olaylar karşısında güçlü durmaya çalışan anne ve kızın umutsuzlukla karışık korkularını seyirciye yansıtıyor.
Sonuç olarak, savaşın çirkin yüzünü ve sonrasında ortaya çıkan psikolojik yıkımı etkili bir şekilde ele alan bu film, sinema seyircilerine sıradan bir korku hikayesinden çok daha fazlasını sunuyor. Bu film, gerilim ve korku türünün sadece fantastik öğeler üzerinden ilerlemediğini, sosyal ve politik olayları da kullanarak seyirciye dokunabileceğini kanıtlıyor.
