Filistinli yönetmen Bassam Jarbawi'nin ilk uzun metrajlı filmi, bir adamın 15 yıllık İsrail hapishanesi süreci sonrası evine dönüşünün hem somut hem de soyut yansımaları üzerine odaklanıyor. Jarbawi, bu deneyimi anlatmakta sadece karakterin psikolojik ve duygusal çalkantılarına değil aynı zamanda bu sürecin fiziksel izdüşümlerine de eğilerek; adamın ailesi ve toplumuyla yeniden nasıl bağ kurduğunu irdelemekte. Dikkate değer bir çıkış yaparak, izleyicinin empati yeteneğini derinden sarsıyor.
Jarbawi'nin filmi, adamın zorlu hapis yıllarının ardından sıradan yaşamına nasıl adapte olmaya çalıştığını ve toplumunun onu nasıl karşıladığını anlatan bir hikaye. Ancak normal hayata dönmeyi beklerken, karşılaştığı onca zorluk, onun geçmişinin hala peşini bırakmadığını gösteriyor. Ayrıca, filmde karakterlerin iç içe geçmiş hikayeleri ve yaşadıkları dram, Filistinli bir yönetmenin gözünden dünyaya bakmayı sağlar.
Jarbawi'nin bu ilk uzun metrajlı filmi, engin yönetmenlik yeteneğini ve sanatsal vizyonunu sergileyerek büyük bir başarıdır. Bu film, sosyal, politik ve psikolojik üçlemesini sağlam bir şekilde ele alırken, aynı zamanda Filistin'deki insanların yaşadığı durumu dünya çapında bir izleyici kitlesine ulaştırıyor. Yani yönetmenin bu ilk çıkışı, hem Filistinli bir adamın hikayesini anlatma hedefini yerine getiriyor, hem de evrensel bir hikaye anlatma yeteneğini gösteriyor. Bu nedenle, Bassam Jarbawi'nin bu ilk filmi, sinema dünyasında dikkat çeken ve takip edilmesi gereken bir isim olduğunu kanıtlıyor.
