Bir donmuş mağara adamını arka bahçelerinde bulan iki lise dışlanmışı, durumun tuhaf olmasının ötesinde işlerin kontrolünü ellerine alarak onu modern yaşama adım adım tanıtır. Bu süreç, özünde ilkel bir varlık olan mağara adamının aslında yaşama daha zevkli ve doğal bir bakış açısı getirdiği ve bu iki gencin yaşamı daha fazla sevmesini sağladığı bir dönüşüm hikayesidir.
Bu film, bir yandan çağdaş toplumun yüzeysel ve bazen soğuk yapısına, diğer yandan da hayatın basit zevklerinin aslında en değerli mutluluk kaynakları olduğuna dikkat çekiyor. Çarpıcı bir durum komedisi anlatımı sunan film, bizi gülümsetirken aynı zamanda derin bir özlemle gençlik yıllarına ve basitliğe duyulan özlemi de harekete geçiriyor.
Buna ek olarak, filmin en önemli başarısı muhtemelen iki lise dışlanmışını ve donmuş mağara adamını çok gerçekçi ve insan gibi göstermekte. Onların doğruları, hataları, başarıları ve başarısızlıkları bizimle özdeşleşebilir. Bu, filmi izlerken kendimizi tamamen hikayenin içinde bulmamıza olanak sağlar ve bizi güldürürken, düşündürürken ve belki de biraz olsun hayatın tadını çıkarmamızı hatırlatırken empati yapmayı kolaylaştırır.
