Bir yıllar süren savaş, Donovan ailesinin kaderini Boston'a tekrar çeken tam bir döngüye dönüştürüyor. Şiddet dolu geçmişlerini aşmaya çalışırken, birbirlerine olan sarsılmaz aşkları onları bu savaşta dirençli kılıyor.
Her yaşanılan acı, her kıyasıya yaşanan anlaşmazlık, hikayenin bu serüvenine geri dönen Donovans'ı Boston'ın kalbine daha da sıkıca bağlıyor. Aile çatışmaları, yaşadıkları trajediler aracılığıyla, Boston'un onlara yabancılaştırdığı sert yaşamla nasıl mücadele ettiklerini anlatıyor. Ancak bu savaştaki en önemli silahları; sevgi. Ailenin içindeki bu yoğun, tutkulu ve bazen acımasız sevgi, tıpkı Boston'un kendi acıması doğası gibi, aileyi bir arada tutuyor.
Her biri kendi geçmişi ve yüzleşmek zorunda olduğu şiddetle boğuşurken, Donovan ailesinin her bir üyesi, aile baglarından ve birbirlerine olan bu korkusuz sevgiden aldığı güçle savaşıyor. Bu, Donovans'ın hem en büyük zayıflığını hem de en güçlü kuvvetini oluşturuyor. Boston, onlara zorlu ve acı dolu bir deneyim sundu, ancak aynı zamanda birbirlerine olan sevgiyi de pekiştirdi.
Bu kıyasıya mücadele, her bir bölümde, her bir sahnede, her bir diyalogda hissediliyor. Seyirciyi, ailenin içine çeken ve onların yaşadıklı zorlukları, sevinçleri ve hüzünleri paylaşan bir yolculuğa çıkarıyor. İzleyici, bir yandan Donovan ailesinin yaşadığı zorlukları, diğer yandan birbirlerine olan sarsılmaz sevgiyi ve Boston'un acımasızlığını hissediyor.
Bu nedenle, Donovan ailesinin hikayesi, bir aile dramından çok daha fazlası. Çünkü bu hikaye, ailenin acımasız bir dünyada nasıl hayatta kaldığını ve tüm zorluklara rağmen birbirlerine olan sarsılmaz sevgiyi nasıl koruduklarını anlatıyor. Bu, onların hikayesi, Boston'un hikayesi; ama aslında, hepimizin hikayesi...
