Bir polis müfettişi, ölen İkizler seri katilinin tüm işaretlerini taşıyan bir dizi cinayeti araştırdıkça, beklediğinden çok daha fazlasını ortaya çıkarıyor. Bu araştırma, onu bir psikiyatri servisinin hastalarını sorgulamaya kadar götürüyor.
Film, baştan sona sürükleyici bir hikaye etrafında şekilleniyor. Her adımda hem müfettişin iç sesiyle tanışıyoruz hem de seri katilin psikolojik derinliğine iniyoruz. Müfettişin, beklediğinden çok daha fazlasını bulma süreci izleyiciyi de düşündürüyor, meraklandırıyor ve heyecanlandırıyor.
Özellikle psikiyatri hastalarıyla yapılan sorgulamalar, filmdeki gizemi ve gerilimi en üst seviyeye çıkarıyor. Her bir hasta, seri katilin ruh hali hakkında yeni ipuçları sunuyor, izleyiciyi katilin kim olduğuna dair bir tahmine sürüklüyor. Ancak her defasında tahminler yıkılıyor ve yeni bir bilmece ortaya çıkıyor.
Öte yandan film, polisiye türünün sınırlarını zorlayan bir yapım olarak öne çıkıyor. Bu karmaşık cinayet araştırmasının, müfettişi ve dolayısıyla izleyiciyi beklenmedik yollara sevk etmesi, filmin neyi anlattığını değil, nasıl anlattığını ön plana çıkarıyor. Anlatılan hikaye karmaşık, çözümlenmesi zor bir labirenti andırıyor. Ancak bu, hikayenin dikkat çekiciliğini ve izleyicinin ilgisini hiçbir şekilde azaltmıyor, aksine katlanarak arttırıyor. Bu denli çetrefilli bir hikayenin, izleyiciyi sıkmadan, aksine daha da merakta bırakarak ilerlemesi, filmin yönetmen ve senaryo ekibinin başarısını gösteriyor.
